De afgelopen maanden heb ik mijn man gevraagd of hij op mijn schema zou willen lopen. No questions asked. Het zou een marathon-PR opleveren. Hoe het allemaal ging lees je in zijn blog hieronder:
Tien jaar geleden begon ik voor de zoveelste keer met lopen. Ruim 25kg te zwaar en gelijk bedacht om de marathon van Dublin als eerste doel te lopen na ongeveer 6 maanden. Laetitia en een andere goede vriend deden mee. Een beetje een onbezonnen plan maar we liepen hem alledrie uit. Hoe, daar zullen we het nu maar niet verder over hebben. Inmiddels heel veel loopjes verder, waaronder meer dan twintig marathons en een aantal lange trails zou je denken dat het makkelijker gaat en de kunst van het lange lopen onder de knie heb. Tien jaar veel gelezen en een aantal verschillende stijlen en schema’s geprobeerd maar ik lijk toch vaak dezelfde fout te maken. Ik start en na een week taperen gaat het dan altijd lekker. Te lekker dus. Die eerste 10km vliegen er doorheen. Soort van dan tenminste. Dan wordt het geleidelijk zwaarder en standaard tussen de 25 en 32 gaat het een beetje mis. En soms heel erg mis. Een beetje betekent dat ik rustig kan uitlopen. Nooit de tijd die ik in gedachten heb maar goed. Erg mis betekent of uitstappen of erg veel pijn lijden. Nu is Laetitia coach geworden en hoewel ik het altijd beter weet natuurlijk leek het me leuk om een keer haar schema helemaal te volgen en geen eigen inbreng te hebben. Recepy for divorce zou je zeggen. Dat is in ieder geval goed gegaan. Ik heb alle trainingen gedurende drie maanden letterlijk opgevolgd en braaf gedaan wat ze voorschreef. Op weg naar Kopenhagen. Zondag de dertiende mei. Aan het eind van een weekje vakantie toeren door Denemarken.
Het schema dat ik kreeg leek minder zwaar dan ik normaal zou doen. Vier keer in de week lopen en een keer bootcamp. Het aantal lange duurlopen minder dan in veel schema’s staat. Mijn marathon pr gelopen twee jaar geleden in Rotterdam (3:43) was het sluitstuk van 6 keer een duurloop van ongeveer 40km. Het leverde in ieder geval een pr op! Nu dus veel minder. Veel intervallen, en loopjes van minder dan een uur en maar een keer per week iets langer en maar een keer een 30km. Ik had mijn ideeën daarover uitgeschakeld en mij volledig overgeleverd aan de coach. Anders was het alsnog een scheiding geworden vrees ik. De week voor de marathon voelde ik me voor het eerst fitter worden. Daarvoor meestal het gevoel dat alles zwaar was. De korte loopjes met intervallen waren geniepig en maakten het echt vermoeiend. Maar de afwisseling is leuk. De hele tijd bezig met hartslagen en zoveel meter in die zone en zoveel in een andere. Wie zegt dat hardlopen saai is. En ook nog heel veel op de loopband.
Taperen nieuwe stijl
Aan de start
Laetitia had mij een raceschema meegegeven waar ik me natuurlijk aan moest houden. Dat zou wel eens het belangrijkste kunnen worden voor het succes. Tot nu toe gingen de evenenten die we samen liepen meestasl als volgt. We vertrokken samen. Dan ging ik er vandoor en ergens rond km 30 hoorde ik opeens achter mij enthousiast roepen. Dat is dan altijd een beetje jammer want tegen die tijd ben ik altijd minder vrolijk en Laetitia lijkt met de kilometer vrolijker te worden. Edinburg was de ergste. Op km 40 lag ik aan de kant van de weg met heftige kramp in mijn benen en zij kwam volle vaart voorbij. Dat verhoogde de feestvreugde niet.
Goed ik ging dus naar Kopenhagen omdat het hier niet zo warm is zo laat in het voorjaar. Een thermometer die niet boven de 20oC gaat lijkt dat te bevestigen (op het gebouw op de foto te zien). Helaas zit ik me nu een uur voor de marathon druk te maken met de extra nieuwsberichten van de marathon organisatie. Zorg voor voldoende drinken, kleed je niet te warm etc etc. Voorspellig is zeker 22oC tijdens het lopen.
Hier zijn de weersverwachtingen realistisch
Verder de hele week iedere dag zeker 15 tot 20km gewandeld en Laetitia wilde die ook nog graag afleggen in gebieden waar veel hoogtemeters een belangrijk onderdeel waren. Dat taperen dus ook niet echt gelukt. Mijn ambites daarom maar wat bijgesteld naar lekker lopen vandaag en tijd komt op tweede plan.
Ok de marathon werd dus geen succes. Het was warm, erg warm. Terwijl de rest van Europa te maken had met regen en lagere temperaturen was uitgerekend Kopenhagen vandaag de warmste stad. De eerste kilometers gingen zwaar, daarna werd het beter maar vanaf km 17 was het niet veel meer en besloot ik de marathon rustig uit te lopen, niks forceren zodat ik binnenkort nog weer iets keuks kan gaan lopen. Ik denk dat er drie oorzaken waren, Ten eerste de warmte, nooit mijn favoriete omstandigheid, ten tweede de week vakantie met heel veel wandelen die duidelijk vanaf minuut één in mijn benen zaten en ten derde dat ik al een paar maanden denk dat ik alles mag eten. Dat heeft voor kgs extra gezorgd die vandaag zeker niet meehielpen. De maraton zelf is trouwens een aanrader. Perfect georganiseerd, superleuk publiek (wat ik eigenlijk in het hoge noorden minder verwachtte) en een mooi parcours langs alle grote bezienswaardigheden van Kopenhagen. Kortom daar lag het zeker niet aan.
Nu bedenken wat ik binnenkort ga lopen om alle trainingsarbeid toch nog ergens goed voor te laten zijn!
Ik vind het sowieso fantastisch dat jij met al je eigenwijsheid zo netjes het schema hebt gevolgd. De invulling van de taperweek was een beetje dom maar aan de andere kant had je een leuke week. De marathon liep je uit. Niet in een PR. Jammer dan. Conclusie: meer positieve dan negatieve punten: overall een geslaagd project dus?
Wanneer is de volgende marathon?